ilk gün, deli gibi ağlamak, ağlamak, ağlamak.
ikinci gün, yarı deli gibi ağlamak, sevgiliye küfür etmek.
üçüncü gün, şarkı dinleyip avunmak, hayrlısı buymuş deyip ondan kurtulduğun için şükretmek.
dördüncü gün, yarı ölü-yarı canlı gibi, uyur gezer modda yaşamak-dalıp dalıp gitmek.
beşinci gün, şoktan ve şaşkınlıktan çıkıp, sizi terk eden sevgilinin verdiği sözleri hatırlayıp hatırlayıp mide bulantısı geçirmek.
altıncı gün, eski sevgiliye dair ne varsa (kitap, şiir, resim, mesaj)ortalıktan kaldırmak, atmak, silmek, yok etmek.
yedinci gün kendine kızmak, onunla vaktini harcadığın için kendine öfkelenmek.
sekizinci gün, kendini aşağılamak, 'seninle beraber olup da n'apacaktı kızım ya' demek.
dokuzuncu gün, onun mükemmel olduğunu, ondan başkasına aşık olamayacağını düşünüp, ilişkinin bitmesine etki eden tüm davranışların için en çok kendini hatalı bulmak, kendine kızmaya devam etmek.
onuncu gün, 'allah belasını versin, anlaşılan unutuyor beni, ben n'olacam, n'apacam şimdi', deyip ağlamak, ağlamak, ağlamak.
on birinci gün, 'arar mı acaba, acaba mesaj atar mı, kesin geri dönecek, döner yaa' diye beklemek.
on ikinci gün, özlemek, sürekli eski anıları yad etmek.
on üçüncü gün, sildiğin/kaldırdığın eski mesajları, ve/ya eski mailleri geri getirme yollarını bulmak, tekrar okumak, hüzünlenmek.
on dördüncü gün, '2 hafta geçmiş artık, ne aradı ne sordu, konuşmaya mı çalışsam, arkadaş gibi değer verdiğimi hissettirip, en azından nasıl olduğunu öğrenmiş olurum' diye ikilemde kalmak. (burada doğum günü geldi, yılbaşı geldi, bayram geldi, öğretmenler günü geldi, zafer bayramı geldi aman kutlayayım bu günü, bir mesaj atayım, gibi nedenler bahane edilebilir.)
on beşinci gün, ilk gün yapılan ve sonrasında aynı şeylerin sırayla tekrar etmesi.
