Yaşamak, bir martının kanatlarını çırpmasına benzer. O bembeyaz tüyleri altında özgürce süzülmek. Kimi zaman bir simit parçası için vapur peşinde olmak, kimi zaman da bir uçtan bir uca öylece uçmak. Bazen de denizin üstünde öylece olan-biteni izlemek. insanlar o martının varlığından bihaber. Hep derdim sana: martılar uçuyorsa gökyüzünde hala, yaşıyoruz demektir. Sen de yaşa. Bir martının tüyleri kadar hafif ve bembeyaz.
