yenmek için hiç adım atmadık, bu yüzden de yenilmiş insanlarız biz. biliyorsun, adım atmak bize göre değil. bize göre olan bir şey varsa alabildiğine kaçmak. kırıp kaçmak. kırmadan kaçmak. ortalığı talan edip kaçmak. ardına bakarak kaçmak. ardından baktığını bildiğin için kaçmak. belki de ardından baksın diye kaçmak. bunların hepsini yaşadık, bilirsin. ve kaçıp tek başımıza olduğumzda bile bu olayın içinde iki kişi vardı, hep. saklanmak konusuna gelecek olursak günlük hayatta ne güzel de renk vermiyoruz biz değil mi? gökkuşağının renkleri arasında rengimizi kaybediyoruz. gece olduğunda, gerçek renkler çıkıyor ortaya.
eğlenceli olan hangi renk olduğumuzu bilmemek değil mi? zaten biz bildiklerimizden hiç emin olmadık. gerçek denen şey; bizim için yoktu. çünkü yaratmadık, mütemadiyen. şimdi senden geriye kalan tek şey sabit bir bakış artık. düzelir miyim? bilmiyorum. ama artık seni sevmiyorum.
