o kadar güzel şeyler söyleyerek aldattın ki beni, hayatı o kadar güzelleştirdin ki gözümde sokağa çıktığımda eşekten düşmüş karpuza döndüm. sana sözler, cümleler hazırladım ipek.
hani masamızda çeşit çeşit bıçaklar, çatallar olacaktı; hani duvarlarımı boyamaya gelen arkadaşıma kendi ellerimle kek yapacaktım? daha ben yer sofrasında yemek yerken, örtüyü bağdaşımın üstüne mi altına mı alacağımı öğrenememişken neden soktun aklıma karidese batıracağım çatalı? daha ben ranzama ders programı çıkartmalarını yapıştıramazken duvar boyamak da nedir? bırak duvar boyamayı, ben daha elimi fırına süremezken kek yapmayı da nereden çıkardın?
annem balkonun altında duran kedileri üzerine kaynar su dökerek kovalarken sen eve hayvan sok dedin; hayvan ettin beni.
yaktım kitabını ipek, yaktım... hayatımı kararttın, ne güzel pespaye hayatımı garipsemezken aklımı çeldin.
