bana sorarsan bu adamın şarkılarında geçen kız çocukları hep sarı saçlı. hep pembe elbiseli. kır evinin verandasının kenarında kendi çapında oynayan draje sakız dişli kızlar.
ama dünyadaki kız çocuklarının yüzde doksanı böyle değil. anlatabiliyor muyum?
bunun anlattığı kahvaltılarda domates-peynir-zeytin yok.
aldığı duşlarda duş başlığı hep yukarıda asılı. bir kere de indirip şöyle bacaklarının kenarlarını ayak parmaklarını falan ovalamışlığı yoktur.
kız arkadaşları vanilya esansı kullanan, ekose montlar giyen, güneşe doğru manidar şekilde bakan kızlar. başka ülkenin hatta başka dünyanın kızları.
bu adamı kesinlikle gaz çıkarırken ağzını şapırdatırken düşünemezsin. yaşlanması en çok ondan dolayı kitleleri dehşete düşürmüştür zaten.
yeni aldığı evin döşemesi için fayans ustasıyla pazarlığa girdiğini düşünemezsin. elinde plastik torbayla evine kabak götürdüğünü düşünemezsin. bu adamın yaşamsal fonksiyonlarından kimsenin haberi yok bence. bir muamma. günü uyanmak-depresyona girmek-sevişmek-içmek-depresyona girmek-sevişmek-içmek-içmek-sevişmek-içmek-uyumak şeklinde geçiyor sanırsın. kalan kısımları meçhul.
ben nefret ediyorum bundan ve buna benzeyen adamlardan. fiziksel olsun ruhsal olsun. kendini böyle "insan üstü form" lara sokanların yanında varlığımdan tiksiniyorum. gayet de gaz çıkaran, duş başlığını fazla yukarıda tutmayan, evine kabak götüren, yiyen içen sıçan insanım. çekemiyorum.
