ışıksızlıktır. tanrı beni yaratırken, üzerime varoluş sıkıntısı serpmiş, ruhuma işlemiş ve bunu kabullenmişim. gideceğim, yapacağım, göreceğim ve duyacağım şeyler belirli en azından bu ruh halinde, ona göre yaşıyorsun-yaşıyorum. ama işte onun kulları tarafından ışıksız bırakılmak nefret edilesi bir duygu. varoluş sıkıntısı çeken birisinin istemeyeceği bir şeydir belirsizlik. bence nerede karşısındaki insanı belirsizlik içinde bırakıp, onun boğulmasını izleyen bir insan var, işte o insanın içtiği sudan, yediği yemekten tatmamak gerek. uzaklara, çok uzaklara kaçmak gerek. tanrı da belirsiz zaten, ne olduğu. bence kesin kadın. çünkü bu yaşanılan şeylerin başka bir açıklaması olamaz.
