güzel bir bahçenin kenarında durdu. annesine götürmek üzere çiçeklerden güzel, canlı bir buket alıp bisikletinin sepetine koydu. yolda hacı teyzeyi görünce durdu ve selam verdi, elini öptü. "annemler geldi hacı teyze. pek bi mutluyum". "aa? ne zaman geldiler ya kuzum? çok sevindim. siz bi hasret giderin de, sonra ben de bir uğrayım. ne zamandır görüşmüyoruz.". "bugün geldiler, sabah. tabi, gel istersen sen de şimdi". "şimdi aşağıya inmem lazım oğlum, ama yarın muhakkak uğrarım". iyi günler dileyip tekrar bisikletinin pedalına bastı. eve doğru her yaklaştığı an heyecanı giderek artıyordu. lakin, anlam veremediği o sıkıntı da kendini daha fazla hissettirmeye başlamıştı.. (bkz: to be continued)
