mümkünsüzdür. hemen herkes kendini en iyi ve kusursuz göstermeye çabalar. ne gereksiz bi davranış. mükemmel insan yok ki, bunu hepimiz biliyoruz. o zaman neyin çabası bu hala?
bi hikaye anlatcam bunla ilgili;
--spoiler--
bi adamın iki tane testisi varmış. her gün bunlarla dereden evine su taşırmış. bi tanesi sağlam bi tanesi çatlakmış. çatlak olan eve varana kadar suyun yarısını sızdırıyormuş. iki yıl böyle geçmiş. sonunda çatlak olan utanmış ve sahibine: "kendimden utanıyorum. şu çatlak yüzünden sular eve varana kadar akıp gidiyor" demiş.
adam gülümsemiş. "görmedin mi yolun senin tarafındaki kısmı çiçeklerle dolu. fakat diğer tarafta yok. çünkü ben en baştan beri senin kusurunu biliyordum. senin tarafına çiçek tohumları ektim. sen her gün onları suladın ben şimdi o çiçeklerle masamı süslüyorum. sen kusursuz olsaydın, evime böyle zarafet veremeyecektim" demiş.
--spoiler--
hepimiz birer çatlak testiyiz. hepimzin kusurları var. bizi biz yapan karşımızdakinin kusurunu örtmek, görmezlikten gelmektir. önemli olan kusurlarımızı kabul edip düzeltmeye çalışmaktır. insan olmak bunu gerektirir.
burnumuzun dikine gitmeden olumsuz yanlarımızla yüzleşip kabul etmek zorundayız. hoşgörülü olursak da kusurları kabullenmek kolaylaşır.
