19 aksım 2002 tarihli yazısı.
--- alıntı ---
eğer liderlik denen şey, yapma yeteneği kadar bir karizma meselesi ise buyrun işte size karizma.
duruşu, olaylara bakışı ve görüşlerinin arkasında duruşu ile uzun yıllardır aradığımız bir lider tipi, bir hafta içinde doğdu.
erdoğan bu duruşu ile, özal'dan beri özlediğimiz bir lider profilini çiziyor
...
AKP Genel Başkanı Tayyip Erdoğan'ı gözümde bir kat daha büyüten yeni ve klasik olmayan bir başka duruş.
Abdullah Gül gibi güçlü ve bu koltuğu gerçekten hak eden bir insanı başbakanlığa getirdi. Yani Özal'ın bile cesaret edemediği bir şeyi yaptı.
Bunu yapan insan, kendine çok güveniyor demektir.
Bunu yapan insan, söylediklerinde samimi demektir.
Bana göre Erdoğan, takıyye sınavlarının'' her birinden başarıyla geçiyor.
Ben emanetçi başbakan formülünü kabul etmem'' diyor.
Etmediğini gösteriyor.
...
Erdoğan'ı gözümde büyüten üçüncü neden ise, siyaseti pozitif temel'' üzerine oturtması.
Siyaset sorun yaratma değil, sorun çözme sanatıdır'' diyor.
...
Bakın şimdi seçim galibi bir siyasetçi çıkıyor ve daha koltuğa oturmadan, siyasete pozitif bir elektrik getiriyor.
Erbakan'a gitmiyor, idare etme sanatının gurusu olan Süleyman Demirel'e gidiyor.
Üstelik, seçim öncesinde Tansu Çiller'e oy verilmesini isteyen bir eski cumhurbaşkanına.
Yani geçmişi hiç mesele yapmıyor.
3 Kasım'da bir çizgi çekiyor ve oradan ileri bakıyor.
işte Erdoğan'ın bu pragmatizmi beni çok etkiliyor.
Çok umutlandırıyor.
...
Erdoğan'la Gül arasındaki siyasi yoldaşlığın'' mazisi oldukça eski ve bu yoldaşlık birçok sınavdan geçerek bugüne geldi.
ahahahah sen neymişsin be ertuğrulcuğum!
nasıl da ambalajlamışsınız adamı!
sizin gazınıza gelip "dünya lideri" olduğunu sanınca hep birlikte ile yakınmaya başladınız!
