Buradan cikan ana, hatta baba fikir; kimseyi hayatinin merkezine koymiyacaksin !
O'nun Yanlis insan oldugunu anlayip, bittince de fazla goz yasi dokmiycen !
Niye?
Eeeee hic degmez de ondan.
Basa dogru olaylari sarip, ufaktan bi chek in yaptin mi; olayin ilk rehavetiyle goremedigin ya da "olur oyle duzelir zamanla" dedigin dangozluklar silsilesi yuzune carpar ve "ohhhhh be iyi ki kurtulmusum" dersin.
Hayat, degmeyecek insanlarin arkasindan agitla harcanmayacak kadar guzel, ayni zamanda da kisa.
"Hic kurusluk insanlara cok kurusluk muamele" yapinca, o insanin hic olmayan degeri artmaz.
Kisinin Yasam standardina gun gectikce daha fazla zarar veren "insan" hic olmasin daha iyi.
Ozellikle uzun vadede; Yoklugunun varligindan cok daha Hayirli oldugu ortaya cikar.
