Kültür-dil ve duygu'yu birer bütün olarak gördüğüm için anlamlandıramadığım insandır.
Buna yakın başlıklar olduğunu gördüm ama benim "kendi dili" diyerek bahsetmek istediğim anlamı yakalamadıkları için bu başlık altında yazmak istedim.
Müzik zevkleri çok çeşitli orası kesin ama bana göre aynı topraklarda yaşayıp, aynı olaylara şahit olduğumuz insanların sözleri her zaman daha geçerli ve etkileyicidir. Neşet Ertaş'ın Mühür Gözlüm'ünü bi Fransız dinlediğinde, benim kadar etkilenebileceğine inanmıyorum. Ben de, Fransızca bilen biri olarak, Charles Aznavour şarkılarındaki sözleri anlamama, beğenmeme rağmen, yeterince etkilenmiyorum.
Enstrümantal müzikte de durum farklı değil. Rodrigo'nun gitar konçertosundan, aynı coğrafyayı paylaşıp kültür-dil kardeşliği yaptığımız Adalet Vezirov'un ya da yakın coğrafyalarda yaşayıp, aynı toplumsal acıları yaşadığımız Farid Farjad şarkıları kadar zevk alamıyorum. Hayır milliyetçi biri olsam, örümcek ağı kafalı olmuşum bu konuda diyebilirdim ama uzaktan yakından alakam da yok.
Bu insanların, kendi dillerinde yeterli müzik birikimine sahip olmadıkları için, sokakta, ortamlarda duydukları değersiz parçaları temel alarak, "yerli" şarkılardan uzak kaldıklarını düşünüyorum.
