bir kız gördüm bugün, dilleneli pek olmamış. bizim çorapçının kapısında. babasına elindeki paketi gösterip heyecan ve mutlulukla haykırıyordu;
"babaaaaaaaaa! annem bana çorap aldı, babaaaaaaaa!" diye. öylesine sevindim ki. o benim kızım olmalıydı, senin kızın, yani kızımız...
ufacık şeylere mutlu olma yeteneğini senden almış derdik, kime benzediği tartışmaları çıktığında. gözlerime o hiç unutamayacağım "minnettar bakışı"nı atardın. sonra öperdim yanağından, şükranlarımı sunmak için rab'be...
sana biriktiriyorum benim güzel kızım. sana yazıyorum... sen bilmiyorsun, belki hiç bilmeyeceksin. bildirmeye fırsatım olmayacak, olamayacak...
