albüm malum yere düşmüştür. başta ısınamasam da yavaş yavaş alışmaya başlıyorum albüme ve rahatlıkla bir önceki albümden (bkz: marrow of the spirit) başarılı olmuş diyebilirim. neofolk, neoklasik, post rock, black gibi türleri çok iyiharmanlayarak müziğine bir önceki albümden daha iyi entegre etmiş gibi duruyor agalloch. yine de bana göre hala bir the mantle ve ashes against the grain değil, ve sanırım o iki albüm gibisi de gelmeyecek. varsın gelmesin, agalloch farklı şeyler denese de böyle başarılı işler çıkardığı sürece biz yine severek dinleriz kendilerini.
