Ne çok hüzün, ard arda gelen hekesin bakışlarında ne çok korku vardı. yürürken koşmak, dururken kaçmak ister gibiydi herkes. Bir iç çekiş mesafesi, gözlerini kapatıp her nefes alışı insanın. Aydınlıktan kaçan karanlık meraklısı insanlar, kestiler yaralarını. Aktıkça kanları değişti ruhları. Gözlerinde tutuk bir endişe, ellerinde yanlış yapma korkusu, ağızlarında yalandan bir kaç hikaye barındırdı düşenler. Tozlu ayaklarıyla durmadan daha berrak olmaya çalıştılar. Bitmeden hikaye bir kaç kurşun isabet etsin diye levhaya, ne varsa kin, ne varsa intikam ve ne varsa kızgınlık kustular.
