yazarların yaşadığı ve yaşattırdığı hikayeler de denilebilir. örneğin;
efenim okulca yedigöllere bir gezi düzenlenir. geziden önce duyduğunuz bir yurt hikayesini yolculuk esnasında uygulamak istersiniz ve yaparsınız, şöyleki;
yola çıkmadan önce şakanın gerçekçiliğini ve şiddetini arttıran ana kahraman "melemen" malzemesi alınır, arkadaşın öğrenci evinde (o zaman yurtta kalıyodum) bir güzel melemen pişirilir ve soğumaya bırakılır. soğuyan melemeni bir siyah poşetin içine miktarı çok olmamak suretiyle doldurulur.
yolculuk midibus dediğimiz 30-35 kişilik araçlarla yapılıyordur ve siz midibüsün en ön sağ koltuğunda koridor tarafında yerinizi alırsınız. yanınıza ayrıca 1 adet somun ekmek alırsınız ki işlemin tamamlanması için şarttır.
yolculuktan önce sesli bir şekilde yanınızdaki arkadaşa; "beni acaip yol tutar. o yüzden öne oturalım dedim" sana denir. arkadaş olayın bir diğer kahramanıdır.
yola çıkılır. yedigöller boluya yaklaşık 60 km uzaklıktadır ama yol bozuk olduğu için bu mesafe 4 ila 5 saatlik bir zaman dilimi arasında kat edilmektedir. yolculuğun 2. saatinin başlarında sizi şakacıktan yol tutmaya başlar ama şakacıktan kısmı sadece sizin iki kişilik ekip tarafından bilinmektedir. sizi yol tutmaya başlayınca kusar gibi olursunuz ve içine melemen doldurduğunuz poşeti çıkarır ve içine kusar gibi yaparsınız. kustuktan sonra rahatlamış bir ifadeyle yolculuğa devem ederken diğer yolcuların rahatsızlığı çok belirgenleşmiştir. ama kafii değildir bu sefer yanınızdaki arkadaşınız sizin rahatsızlığınızdan etkilenir ve onu da yol tutar(şakacıktan yine) o da poşeti ağzına götürüp kusar gibi yapar. ve gelelim olayın merkezine. rahatlamış bir ifadeyle arkadaki yolcuları gözetlerken arkadaşınız size acıktığını söyler.ve malum siyah poşetin uçlarından kıvırarak iki parçaya böldüğünüz ekmeğin biri arkadaşınız tarafından diğeri sizn tarafından afiyetle poşete bandırılarak yenir. sonuç mu? aniden duran midibus ve hep beraber kusan 34(şoför dahil) bir topluluk
