büyük ya da küçük kişisine göre değişen sorunları çözümlemek için buluşmuşsundur sevgilinle, hatalarini bilip pişmanlık duya duya gitmişsindir yanina, aklında sorunları çözüp yeniden eskisi gibi el ele tutuşup ellerin terlemesini arzuluyorsundur, gözlerine yine eskisi gibi bakmasını umut etmişsinir... öyle ya onu sevmiş, ona değer vermiş, onu yüreğinde baş köşeye oturtuşsundur...
sonra buluşursunuz, herhangi bir yer de, bir bankta, sorunları tek tek çözülmesi için söylemişsindir, içinden o sorunların çözülüp sana tekrardan sımsıkı sarımasını beklemektesindir ama gel gör ki böyle olmamaktadır...
siz onun yanında ne kadar çok mutlu olduğunuzu söylersiniz, sorunların halledilebileceğini, çözülmeyecek bir hata yapmadığınızı söylersiniz, anlatırsınız anlşayış beklersiniz...
ama o öyle düşünmemektedir, savaşmak, mücadele etmemek, hissettiği duyguları tekrardan diriltmek onun işine gelmemektedir... söylediği sözler başka, bakışları başkadır... vazgeçmiştir o ve savaşmaktan kaçar her defasında güçlü biri olduğunu söylediği halde...
sonra size düşen içinizde büyüttüğünüz o tarifi imkansız duygu yavaş yavaş yerini acıya çevirmektedir... birşeyler o duyguyu an ve an kesmeye başlar, o buz kesilmiş yüreğinize kan sıcaklığı akmaktadır... acı yüreğinizden tüm vucudunuza saniye saniye yayılmaktadır... sıcaklık da geçtiği her yeri yakmakta... canınız acir, elleriniz uyuşur, dudaklarınız titrer konuşamazsınız...
- böyle hemen vazgeçme, savaş tüm olumsuzluklarla, hissedilen ve yaşananları bir çırpıda atma... biz olmaktan asla vazgeçme...
sonra kalkarsınız, iki yabancı gibi yürümeye başlarsınız, siz tüm imkanlarınızla savaşsanız da o buna tepki vermez, belki onun da canı acır ama "bilmiyorum" dediği şey için donuk kalır... sizi dondurur... siz kelimeleri unutur gözlerine bakarsınız... o bedenen orada ama ruhen bambaşka bir yerdedir...
- hoşçakal...
budur, duyguları öldürür, acı gözlerinizden yaş olarak dışarıya çıkar... artık tüm benliğiniz acı içindedir... acıdır, acıtır acımasızca ve süresiz...
şimdi tüm acılarımı toplayıp cebime yavaş yavaş gidiyorum... ama vazgeçmek yok... tum silahlarım tükenene kadar savaşacağım...
hissettiklerim, yaşadıklarım ve hayallerim bir anlık kızgınlıklara yenilemez... hayata karşı, acıya karşı bıkmadan usanmadan direneceğim...
ya sen?
sen ne yapacaksın?
bir an da çekip gidecek misin?
yaşananlar bu kadar ucuz olamaz, olmamalı...
böyle bir şey ayrılık... acıyı yükleyip sırtına yokuş yukarı yürütür insanı...
--spoiler--
yüreğime basa basa içimden yar gidiyor
ağlama iki gözüm biraz daha dur...
--spoiler--
