ilk üç ay zamanın en ağırdan işlediğini düşünün, ve bu üç ay sadece yükseliyorsunuz, ayaklarınız yerden kesiliyor ve dünya'nın dışına kadar çıkıyorsunuz, zaman hiç olmadığı kadar yavaş ve iç organlarınız yok, o kadar ki hafifsiniz.
ve en yukarıdasınız kafanız sonsuzluğa değiyor, daha fazla yok elinizle itiyorsunuz ama duvardan daha sert.
sonra sonsuz yükseklikten düşüyorsunuz; organlarınız farklı çalışıyor artık, bu sefer düştüğünüz yer yok, bu sefer sonsuz bir düşme içindesiniz, başladığınız yerin bin kat altına giriyor bedeniniz ve daha da düşecek olan sizsiniz.
tedavi süreci en ağır olanıdır, ruhunuz çıkarken bir insanın gözüne bakarak konuşmak zorundasınız her gün, saldırgan oluyorsunuz özellikle bedeninize karşı.
sonra tedavi bitimi aileniz, dostlarınız sizden nefret ediyor. anne ve baba kavramı soyut artık.
bir sigara bile içtiğinizde sizleri sorgulayan insanlar oluyor.
sonra çekip gidiyorsunuz başka bir şehire, okul ya da iş farketmez. bir bağımlıyı tanıyorsunuz hemen. akliniza geliyor geçmişiniz, yükselişler düşüşleri engellemiyor o an. ama tedavi geliyor akliniza ikinci defa küçük bir kapıdan doğmak istemediğiniz için uzak duruyorsunuz.
üç, dört, yedi ay fark etmez yaşanılan dünya tanrılar diyarı ama dönüşü yeralti cehennemi.
oyuncağınız olsun alkol ve sigara, oyalanın onlarla, girmeyin tadmayın, ölüm değil, sonsuz sürünüş bu hayatta uyuşturucu.
