Ciğerlerime çektiğim her havayla beraber doldun içime. Sen buradaydın nefes alıyordun, senin nefesin bana doluyordu. Baktığın her şey olduğundan daha güzelleşir durur. Sanki canın onlara can katar. Bakınca gözlerimi ayıramam hapsolurum. Bilirim ki sen bakmışsındır ve ben onda hayat bulurum. Ya da bütün kelimeler senin için mi yaratıldı söylesene. Yahut tüm yıldızlar. Hangisine sorsam seni sayıklıyorlar çünkü. Belki de ben ağzıma beynime kadar sen doldum. Senden başka şey duyamaz oldum. Ben, sen ve senin izlerin. Sadece bundan ibaret içim. Nefes almak gibisin, duyabilmek, konuşabilmek. Aradığın, beklediğin şeye kavuşabilmek gibi. Sarılmak gibisin. Beyninde dönen uğultulardan sessizliğin huzuruna ulaşabilmek gibi. içine giren rüzgar gibi. Titrediğimde beni sakinleştiren şefkatsin. Dudaklarımın gülüşünü sabit tutan bir film gibisin. Gibi değil de duyduğum en güzel şarkı gördüğüm en güzel manzarasın. Yorgun düşecek kadar düşünebilirim seni. Bıkmadan usanmadan. Gözlerimi kırpmadan seviyorum seni. Her şeyin mümkün olduğuna inanacak kadar seviyorum. Yanımda olmanı istiyorum. Sırf şu an hangi parmağını oynattığını görebileyim diye. Çok merak ediyorum en son hangi kelimeyi söyledin, kaç kere göz kırptın, bir şeye sinirlendin mi mesela, yorgun musun, en son ne zaman su içtin, uyurken sağa mı yattın sola mı, saçını savurdun mu, oje sürecek misin ya da. Ahsen seni seviyorum ben.
