Popiler kültürün canavarlaştırdığı 21. Yüzyılın kuklalaştırılan insan sürüleri arasında gezinirken , sokaklarda , mecidiyeköy- taksim metrosunun indiği noktadan yukarı çıkmak isteyen insan sürüsünün tavanlara bakarak yürümelerini içine sindiremeyen , binlerce insanın yanından geçerken kendini yalnız hisseden ve o binlerce insanın bu popiler kültür canavarının içinde kendi küçük dünyaları paraları, zevkleri ihanetleri, ihtirasları içinde kaybolurken kimsenin umrunda olmayışının isyanını savunan yazarın başlığıdır.
Görünmez bi kaos , görünmez bir son var. Geri döndürülemeyecek noktadaki çılgınlıklar. Haykırışlar , bağırışmalar.
Dünyadan atlayan hiç kimseyi artık iplemeyen bir düzen var.
Duyguların sansürlendiği bir ülkemiz , herzamankinden dahada mutsuzlaşan mfusumuz var.
Pahalılığın, geçinmenin , kapitalizmn, bu alçakça sistemlerin sömğrdüğü topluluklarız biz. Çok yalnızız be.
Sadece sırtımızdan geçinenlerin mutlulukları dişleri var sırtlarımızda , ağırlıkları var.
Gülen aç gözleri, bizimde mahfolan bedenimiz , benliğimiz var.
Kanunlar , düzenler , alçak hukukçular, düzenciler, güçlünün yanında duranlar , kan emiciler. Gözlerimizi açıp kapatana kadar hiç durmadılar. Hep bir ağızdan bağırdılar. Hadiiiiiiiiî bizeeeeee ennn çokkk bizeeeeee.
