"Hayatta bir amacı olmayan insan neden yaşamak ister ki?" şeklinde de sorulabilecek soru.
En nihayetinde teistler dünyaya Tanrı tarafından gönderildiklerini inanır ve O'nun buyruklarına uygun bir şekilde yaşarlar, Tanrı tarafından sözü verilen mükafatı elde etmek için çalışırlar. Bu bir nevi imtihana girip iyi bir üniversite kazanmaya benziyor yani.
Öte yandan bir ateist olarak yaşamak? Her şeyin bir belirsizlikten geldiğine inanmak ve yine belirsizliğe doğru gidildiğini düşünmek? Varlığın oluşumunu, özünü ve tümüyle canlılığı cansız nedenlere bağlamak? Ne için yaşadığını bilmeden yaşamaya çalışmak? Hayattaki başarısızlığını, Tanrı'ya karşı acizliğini kabul etmek ve neticesinde onu soyutlama yoluna giderek üstünlük kurmaya çalışmak? Gayesiz bir hayat sürmek?
insan kendisine sormalı tüm bunları, ot gibi yaşamamalı, hayatı eğlence parkı olarak görmemeli, misyonun farkına varmalı ve ona göre yaşamalı... Diğer türlü yaşamanın ne anlamı kalır ki? Yaşadığın ve her geçen gün hafızandan uçup giden deneyimlerin, tecrübelerin ve anlık zevklerin, ebedi bir ölümden daha mı huzur verici?
