tanrı ve allah kavramlarını kullanmak bir din değil, bir dil
meselesidir!..
bilinen ve inanılan odur ki, yaradan'ın "tek" olduğununu
peygamberler aracılığı ile dillendiren sami ırkın ilk dini
yahudilik'tir. kullandıkları dil olan ibranice de ise "elohim"
"elow"dan gelir ve 'yüksekte olan' demektir. elohim'in tekili
"eloh=ilah"tır. aramca'ya ise aloh olarak geçmiştir ve aloh "el-
ilah/al-ilah"tır.
buradaki el/al, "eliflam takısı" denilen bir ön takıdır. tıpkı
ingilizce'deki "the" ön takısı gibi. yani bu ön takı genel ismi
özelleştirir. ilah olarak genel olan bir kelime, arap dili yapısı
içerisinde kendi kurallarına uygun biçimde "el/al" takısı alır
ve belirli-özel hale gelir.
yani; "elohim>elow>a/eloh>ilah>el/al-ilah= allah"...
tanrı ise tamamen öz türkçe bir kelimedir. inanılan kutsal,
üstün yüce güce verilen isimdir. dilbilimciler "gökyüzü" ve
"şafak" anlamına gelen "tan"dan türediğini belirtirler. orhun
abidelerinde "tengri" olarak geçen kelime değişik türk şive ve
lehçelerinde tangora, tanara, teneri, tingir, çalap(ki yunus
emre bunu kullanmıştır), teri, tengriken şeklinde
kullanılmıştır.
bugün çoğunluğu ingilizce konuşan hıristiyan dünyasında ise,
siz herhangi birine "tanrı" derseniz, yüzünüze mel mel
bakacaktır, çünkü onlar "tanrı" değil "god(gad okunur)"
kelimesini kullanır.
onlarca yıldır süregelen bu "tanrı mı allah mı?" tartışması ve
insanların haksız yere ithamlara maruz kalma meselesi ise
aslında basit bir çeviri sorunudur: cumhuriyet dönemi kur'an
mütercimi basri çantay "la ilahe illallah" lafzını "allah'tan
başka tanrı yoktur" diye tercüme etmiştir. eğer "allah'tan
başka inanılacak üstün güç/ilah yoktur" demiş olsaydı bu
tanrı-allah tartışması da olmazdı.
Alıntıdır.
