Kendini bir çocuk olarak düşün. Çok küçüksün. Yanına büyük biri geliyor, bir akraba, hadi deden olsun. Dedene diyorsun ki ''dede beni sırtına al''. Deden ''tamam'' diyor. Sen dedene ''beni şuraya götür, şuradan geçir, öbür tarafa götür'' diyorsun. oralara gitmek isteyen sensin ama götüren deden. Gideceğin yerden onun haberi hep oluyor. Eğer yaramazlık yapıp dedenin sırtından düşersen suç kendinin. yüzün çamur olursa suç kendinin... insanın kendi iradesi biraz bu çocuğun iradesine benzer. Allah'ın iradesini de az da olsa bu dedenin iradesi temsil eder.
