Sevgililerim için yaptığım o kadar aptalca şeylerim var ki hangisini yazıyım karar veremedim. her birinde pişman oldum ama hiç de yapmaktan vazgeçemedim.
Bi tane sevgilim olmasını istedigim kıza yılbaşı hediyesi aldım. yurtta yatağına koydurttum. kız hediyeyi kabul edemem dedi geri verdirtti.
bi tanesiyle sevgiliyiz. ama çok seviyorum bak öyle böyle değil. bir gün tartıştık bununla. bana çok kızdı. aradım açmadı kaç tane mesaj attım açmadı. ben de yurttan kaçtım, gece bi bahçeye dalıp gül kopardım, sonra geçtim onların penceresinin önüne, oda arkadaşına x'e söylesene pencereden baksın dedim. kafayı uzattı sevdiğim, beni gördü kaçtı hemen. ben tabi çöktüm kaldım orda. sonra çok geçmeden ayrıldık zaten. sebep de hayatımda duyduğum en boktan sebepti. çok sessiz sakinsin dedi bana..
baya zaman gecti yavaş yavaş unutuyordum onu. başka biri çıktı bu sefer karşıma. yine zaman geçti sevdik birbirimizi. biraz daha zaman geçti kavga etmeye başladık. ayrıldık sonra. unutamadım onu. aralıktan bu yana sürekli aklımda. mesaj atıyorum arıyorum. ama hic beklediğim cevabı alamadım. bu gece son ama artık gerçekten bırakıcam onu da. bundan sonra kimseyi sevmicem çünkü sevince hep üzülen taraf ben oluyorum. hep aptalca şeyleri ben yapmış oluyorum. ama bu sefer son.
