benim bildiğim ve anladığım durum gece gece bu başlığı açıp acizliğimi tekrar hatırlatan arkadaşa buradan güzel sözler gönderiyorum, ben hiç arkadaş edinemedim hayatım boyunca hepsinin bir amacı vardı amacı olmayanlarda benim kafama uygun değildi, hep hor görüldüm lan arkadaşların kazığı düştü bana belki benim çok saf olmamın suçu bu herkesi kendim gibi sanma suçum şişmandım lan kimse beni sevmezdi, şişmanlar öyledir onlar kötü olamazlar yoksa hep yalnız olurlar onlar iyi olur ki arkadaşları onun yanında olsun arkadaşında asıl amacı onu kullanmak, hep itilip kakıldım lan her yerde şimdi ise zayıfladım ama artık insanlara olan güvencimi kaybetmişim artık, artık kulanılıp atılan bir tualet kağıdı olmaktan bıkmışım bu yüzden kimseye güvenmiyorum arkadaşlık ortamlarına girmiyorum okudukça bilgileniyorum bilgilendikçe arkadaşların konuşmaları hafif kalıyor dengimi bulamıyorum bir düşünüyorum bu sözü desem malların hiç biri anlamaz en iyisi söyleme bir diyorum bu sözü desem cahil gibi görünürüm sus söyleme, hep dış yargılara göre hareket ediyorum ve duygularımı burada ki sizlerden başka kimseye söyleyemiyorum çünkü söyleyecek kimsem yok lan benim hep utandım ben hep ağzımdan çıkacak olan sözlerden insanların bana bakışından utandım, şişmanken hep bana iğrenç bir yaratık gibi baktılar bende sustum konuşup onları daha çok iğrendirmeyeyim diye toplum beni bu hale getirdi, toplum dürüst olamamak, bu entryi ne kadar sürede yazdım biliyormusunuz en az 1 saat şu sözler onca anımın arasından bu kadar sürede sökebildim ve her insanın yaşadığı gibi sadece kötü anıları hatırlıyorum hiç iyi anı hatırlamıyorum yada belki de iyi anım yoktur, hiç kötü olamadım lan hiç, ben iyi oldukça kötüler tarafından sömürüldüm şimdi bunu çok daha iyi anlıyorum ve kendimi değiştiremiceme göre herkesden uzak durarak sömürülmeyi önlüyorum kendi yalnızlığımda boğulmayı tercih ediyorum, entry başlarken yazacaktım ve unuttum o gördüğün yakışıklı denebilecek olmasına rağmen hiç bir zaman yanında erkek yada kadın hiç ama hiç bir zaman arkadaşı olmayan çocuk varya aydın sokaklarında her zaman tek başına gezen çocuk işte o benim, aydana baktığımda kıvanç tatlutuğ yakışıklılığını gördüğüm sarı saçlı hafif kirli sakallı ideal yüzü ideal denebilcek vücuda sahip bu adam her zaman yalnız ama oda haklı daha birince dereceden abisi bir sır bile tutamaz hemen gidip anasına babasına öten birinin kime güvenmesini beklersin ki, belki iyidir ha yalnızlık şimdi düşündüm de sırtını duvara yaslarsan arkadan gelebilecek bir bıçak darbesinden korunmuş olursun, belki de iyidir belki de...
