bugün yine teğet geçtim ölümden. işe gidiyorum servisle. en arkada oturmuşum. arabayı kullanan da pek acemi. arabaları sollama heyecanını anlıyorum da e be insan dozeri sollamaya çalışmak da neyin nesi? tabi dozerin kepçesini hesaba katmadı. kepçesinin hani o sivri kısımları var ya bildiğin arabayı deldi. tam benim oturduğum yere çarptı. az daha içeri girseydi gebermiştim. delik deşik olmuştum. denizi izlemeyi sevdiğimden, dışarıyı izliyor oluşumdan çarpma anını da gördüm tabi. o sivri şeylerin üzerime gelişi... tanrım korkunçtu. küçükken, kaldırıma çıkan arabanın bana çarpmasına deyinmiyim hiç. ah be ahhhh. sonum yakın olmasın tengrim ne olur.
