korku filmi niyetine değil de bilgi amaçlı belgesel izler gibi izlenebilir. ilgi çekebilecek ince detaylar güzel diyaloglar var. ona rağmen sıkıcı mıdır. genel olarak bakınca öyle söylenebilir. sıkıldı mı affetmem kapatır geçerim genelde. tam da oraya doğru giderken psikoloğun hastalarından birinin anlattıklarıyla dikkatimi topladım. beş yaşımda başıma gelen, annemin karabasan diye beni ikna ettiği ve yıllarca aklımdan çıkmayan olayın tıpa tıp aynısını anlatıyordu adam. baykuş haricinde, kelimesi kelimesine uyuyordu. eğer film uydurma bir filmse bile bu tarz hikayeleri uydurmadıklarından, en azından onun yerine bu tarz(karabasan tarzı) olayları yaşadığını savunan insanların ağızlarından dinlediklerine eminim. yeniden filme döneceksek bazı mantık hataları vardı. böyle bir konuyu keşke insanların alayına maruz kalmayacak, daha ciddiyetli bir şekilde film haline hatta belgesel halinde çekebilselerdi. tabi tamamı ile gerçekse. inanıp inanmamak size kalmış gibi samimi görünümlü samimiyetten uzak bir lafı da izleyicinin gözüne sokmasalardı.
