medyada yer alan tanımlamaların ve endişelerin aksine, normal bir hayatı olan bir insan evladı için yeni hiç bir görsel şey sunmayan film. aksine, cinselliğin köküne kadar betimlendiği sahneler atlanılıp sadece seligman ve joe'nun yatak başındaki diyaloglarına odaklanıldığında bu filmin aslında "mainstream disguised porn" değil, felsefik bir psikoloji eseri olduğu gerçeği ortaya çıkıyor. bir insanın hayatta ne aradığını, ne istediğini bilmemesi, duygularını bastırması ve bastırılmış duyguların yerini başka şeylerle doldurmaya çalışmasının insanın özüne aykırı olduğu ve bireyin kendisine ne kadar zarar verebileceğini çok güzel bir şekilde, insanın aklına çekiçle çivi çakar gibi vura vura anlatıyor.
filmin sonu beklenildiği gibi çıksa da, gerçek zaten bu olduğu için böyle olacağını bilmek aslında kendi farkındalığımızın bilincinde olduğumuzun güzel bir işareti.
sonunda "iyi ki böyle değilmişim" dedirten bir film. önyargılardan kurtulunup denenecekse izlemeye değer.
