okul çıkışı atari oynamaya serdar ile süleyman diye bir arkadaşın evine gitmiştik. aslında bunlarla atari salonuna gidecektik. ya cadillacs and dinosaurs'u ya da super sidekicks 3 oyununu 3-5 jeton alıp bitirecektik. bende para ne gezer. atari salonlarında çok nadir oynuyordum. bolca büyükleri izliyordum. neyse, bunların aklını çelip ataride sizi yeneceğim diye gaza getirdim; süleymanlar'a yol aldık. zaten param yok dememek için ne stratejiler geliştiriyordum o yaşlarda. eve çıktık tam oyun oynayacağız bu şeletlerin acıkası tuttu. neymiş "hadi osman amca'ya(toştçu) gidip tost alalım". bu iki kafadar ne yesek diye düşünürken bana sordular ne yersin diye:
"bana bok yemek düşer" demedim tabi. "yok ben aç değilim" dedim. nere aç değilsin dümbelek ? kemeri son delikten takıyorsun. o da 3 tane fazla delindiği halde. bunlar yaptırıp geldiler tostları. mutfakta aheste aheste yerken turbo sakızı hırsla çiğniyorum ve elimde joystick salak saçma bir yarış oyunu oynuyorum. kaç para lan bir tostunuz diyen baba mı var sanki. durum belli: #22934569
velhasıl ataride de bu iki kafadara yenildim. noldu oğlum diye dalga geçtiler, etti mi o günkü skorum 0-2 mağlubiyet.
günler sonra bir şekilde tek jetonla street fighter'da son adam m bison'u yenip chun li ile oyun bitirdim. herkes şaşırdı. çünkü bu kızı seçip oyunu bitiren yoktu o aralar. oyun bitince bir film çıkardı karakterlerin hayatını anlatan. öyle sağda solda sonradan izleme ihtimalin yoktu. toplanıp sonunu izledik ve yine bana kaderin bir oyunumu ne hüzünlü bir şey çıktı:
