Tek gidiş onunki sanmaktır.
Bi gidiş ki heyhat...
Aslında herkes gidiyo biliyo musun?
Hatta yanındayken gidiyo birçoğu arsızca.
Sana sarılırken gidiyo mesela
Veya nefesin dudaklarındayken gidiyo örneğin.
Dalıp gidiyo başka birine
Sen sevdiğinin gözlerini kapatıp seni ruhunun en derinliklerinde hissetmeye çalıştığını düşünürken,
O göz bebeğinin ortasına koymuş başka bi bedeni, kirpikleriyle sıkı sıkı o bedene sarılıyo oluyo aslında.
Yanındayken gidiyo bazıları arsızca,
Elleri ensende saçlarının bittiği yerde ama
Ruhu başka bir şehirlerarası otobüste,
Dalıp gidiyo başka birine işte.
Bazısı da böyle gidiyo.
Aslında herkes gidiyo.
Ben de gidiyorum, siz de gitmişsinizdir defalarca.
Gidiyorum demiyo ama hiçbi giden, "kalamıyorum" diyiyo
Biraz daha masumca sanki kelime ama sonuçta kalamayan gidiyo.
Ama baz<ısı kazıyarak gidiyo.
Boğazına iliştire iliştire çekiyo son nefesini,
Gidişinde azalan ayak sesleriyle eş değer
veya ölümüne 10 saniye kalmış birinin kalp ritmiyle.
Hayatında tüm renkler flulaşıyor.
Sonra mı?
Sonra siyah beyaz işte, Beşiktaş yani.
Belki iskele, belki balıkçı kayıkları.
Aslında herkes gidiyo,
Herşey gidiyo aslında.
Bi bakıyosun ayın 31 i gitmiş, oysa daha geçen ay buradaydı.
Sonra geri geliyo ve aldanıyoruz her sefer inanın bi daha gitmeyeceğine.
Oysa bazısı tekrar gitmek için geliyo, tıpkı ayın 31 i gibi.
Bu feryat dudaklarımızın acziyetidir,
Hiçbir kulağa duyuramayan sesini.
Hohlasan buğu tutacak kadar yakın kulaklara bile.
Hohlasan nemlenecek gözlerle hemde.
Nemlenelim abi,
Demlenelim.
