"Yatana kadar altı saatim var ama yapacak hiç bir şeyim yok" diye düşündüm, bilgisayarı açtım, tüm dizileri izlediğimi fark ettim, "Yemek yiyeyim bari" dedim, bir şeyler sipariş ettim, balkona çıktım, bir sigara içtim, yemeğim geldi, internetten bir Kemal Sunal filmi buldum, yemeğimi tırtıkladım, uzandım.
Ev yaşanmamışlık kokuyor, aylardır içinde yemek pişmiyordu, tamir edilecek çok şey vardı ama yol gösterecek kimse yoktu.
Yatmadan önce birilerine "iyi geceler" demenin lüks olduğunu bu zamana değin fark edememiştim belki de.
Bana "Yat artık" diyecek biri yoktu, ama içimden film izlemek de gelmiyordu.
