kimi zaman küfrettiğim kimi zaman aşırı sevdiğim ipne herif sen ne değişik ne garip bi varlıksın ya. nerdeyse her gece ağlamama sebep olan sensin ama yinede sen hastaneye gidince meraktan hiç bir şey yapamıyorum. bu zamana kadar seni kimseye övemedim çünkü övülcek bir yanını göremedim seni tanıyamadım baba 10 yaşıma kadar sadece pazar günü kahvaltı da gördüğüm özlediğim çok görünce de bıktığım insan o kadar çektirdin ve çektirmeye devam ediyosun ama yinede yerin farklı be. ne iyi ki varsın diyebiliyorum ne de git başımızdan diyebiliyorum evet sinirlenince diyorum ama onlar sayılmaz bu zamana kadar benim en büyük gezmem ablamla beni alıp arka mahalle sayılan caddede yürümemizdi be ihtiyar o zamandan sonra ben bi daha o kadar mutlu olamadım seninle o kadar iyi vakit geçiremedim be reis sen ki ben bunları yazarken kalbimin sıkışmasını sağlayan "insan" benim yüzümden bu boktan şehirde yaşayacaksın ya memlekete gitmekten benim için vazgeçtin ya teşekkürler bunlar içinde teşekkürler bana hayatı öğrettin ya teşekkürler bana doğru düzgün babalık yapmadın ya ona da teşekkürler.
