zevk almaya bakılan olgu ülkemizde. yakında sansürü seviyorum diye tişört bastırıp hem kendim giyecem hem de dağıtacam anarşik kardeşlerime.
şöyle bir anketodum var benim uludağı'mın yazan kardeşleri;
hiç bir zaman apolitik olamadım, hep ailemden gizli yürüttüm bu işleri, yakalandığımda kavga kıyamet. şimdi üniversiteyi onlardan ayrı bir şehirde okuyorum ve korka korka da olsa yine politik olduk, çıktık. korkuyorum çünkü okumayı, bilimi sevdiği için okuyanlardanım ve okulla ilişiğimi itinayla keser babam.
(not bazıları için: bunlar doğal şeyler ama şu ölümler, fişlemeler, hapisler ve 12 eylül bunları öcü gibi gösterir oldu, o yüzden anlayamazsanız bu merakı empati kurun kendi ilgilendiğiniz bir şeyle.)
arka planda yürüttüm, sonra üyelikti derken açık açık aldık başımızı. hep kameralardan kaçtım. bir gün dayanamadım, o dizeleri okumalıydım.
çocuklarla ilgili onları öldürmekle ilgili, hatta utanmadan kameranın içine baktım okurken, insanlık nedir bilmezsiniz diye bile bağırdım kameraya.
akşama kadar el fatiha allah'a sığınma. abim garanti araştırır, tv'ye çıkarım diye düşünüyom, hepten savaşa hazırdım. bu benim yaşamım ben böyleyim, yaşamla bir benim için diye cümleler topluyorum zihnime.
tv çıkıp çıkmadığımı blmiyorum, ama netteki videolarda sadece genel çekim o da şiir hiç duyulmuyor. benim olduğum kaseti sansürlemişlerdi galiba.
önce şükrettim sonra sabaha kadar güldüm. ve artık içimdekileri her ortamda konuşuyorum, nasıl olsa sansür var. siz de sakın çekinmeyin devletimiz ve başbakanımız sayesinde günü kurtarabilirsiniz, kervanı yürütmeye devam edebilirsiniz.
