bak yine eskisi gibi yağmurda toprak kokusunu çekmek istiyorum ciğerlerime. ama olmuyor, toprağı sevemiyorum senelerdir, kokusu dahil.
her şeyin netleşmeye başladığı zamanlar bunlar. yaşın oturduğu, herkesteki gibi geçmişte kaybedilen şeyler mezarlığının nüfusunun arttığı, güçlü duruştan taviz vermediğim, net ama zor zamanlar. sahi ne kadar hayal, ne kadar insan, ne kadar küçük değerli oyuncak var orada... bakamıyorum. baksam sayarım. saysam her birinde düşer suratım. oysa ne çok emek var onlarda ne çok sevgi, hatta bazılarında biraz göz yaşı.
doğrudur pek anlaşılamadığım. insanları ilk cümlelerinden itibaren tanıyabilen ama içindeki cümleleri diline ulaşmadan değiştiren bir insan. içi farklı dışından, çünkü tanınırsan herkesçe savunmasız kalırsın bu hayatta. gözlerinde perde var içi görünmez. "çok zor birisin." dediler defalarca. defalarca onayladım. çünkü ben birinin yanında zor dururdum. inanmazdım, güvenmezdim. zordu. zordum. derler ya hani "ne kadar görülüyorsan aslında sen o kadarsın." diye. umrumda olmadı. çünkü yeterdi tek kişi bana ölüme dek. hem kalabalıkları da pek sevmem ben.
her olayla eksilen masumiyeti ne kadar tutabiliyor insan içinde? bundan 4-5 yıl önceyi hatırlıyorum da ne kadar az bilip ne kadar çok masum olunuyormuş oysa. insanoğlunun laneti gibi kendi türünü öğrenmek. öğrendikçe eksiltmek masum bir ruhu, öğrendikçe büyümek. insanın kendisine yaptığı en acımasızca şey aslında çocukluğun masumiyetini yıllara satmak mecburen. ama aslında o hiç yok olmuyor da. öyle bir zaman geliyor ki kalan tüm gücüyle, adeta can havliyle doğrulup hükmediyor tekrar her zerreye. bazen aşkla geliyor, bazen bir çocuğun gülümseyişiyle. bazen kalıyor bazen dayanamıyor.
bazen duruyorsun tüm benliğinle birinin yanında, ama o gidiyor. bazen seviyorsun, çok seviyorsun ama bir şeyler eksik oluyor. yani bazen sevsen de olmuyor. insanın en büyük yanlışlarındandır aşkı, sevgiyi tek başına düşlemek. kol kola değillerse sadakatle, cesaretle, inançla, güvenle bir şey ifade edecekleri tek şey acı oluyor. bazen insan bile bile yaşıyor o acıyı. bu da türümüzün mantıksız ama asil bir davranışı gibi.
şimdi okuyorsan bunları, sev. aşık ol. ama güven ver ve güven. cesur ol çünkü neler neler çıkar karşına aşamazsın cesaretin yoksa. risk almak zorundasın bu hayatta, korkma. inan çünkü bir dirhem inanca muhtaçtır tüm umutlar. ve sadık ol günün başında da sonunda da yanında ol sevginin. kaçmak dünyadaki en basit işken biraz onurlu ol. kötüysen susma. ne olursa olsun sakın susma. sadece huzurun yanında sus. ona teslim ol.
tüm bunları istemek fazlasını beklemek değil. sende varsa o masumiyetten bir damla ve inanıyorsan yaşatabileceğine, hiç değil.
kal.
seviyorsan onla kal.
seviyorsan benle kal, için dışın bir.
seviyorsan sabahları çıkma yatağından.
hep sevdiğin şeyin yanında kal, mümkün olduğunca ama.
hep yatarsan aç kalırsın çünkü. açlığı da sevmezsin bak.
biraz gülümse arada.
