Küçükken sahip olunan küçüklüğün verdiği cahillikle yanlışlıkla öldürülen evcil hayvanlarımızdır. Benim ki pek ele gelir bir hayvan olmasa da nasıl katlettiğimi anlatayım.
Bir gün yine küçüğüm balık aldırdım zorla kendimle kardeşime. Japon mu palyaço mu ne diyorlar bilmiyorum turunculu bir şey işte. Pazardan aldık buzdolabı poşetinin içinde iki küçük balık tın tın tın eve geldim. Affedersiniz kıç kadar vazoya (evet vazo, fakiriz) boşalttım yem falan öyle gidiyoruz yuvarlanıp.
Ben tabi her gün okuldan gelip üstümü değiştirmeden suyunu falan değiştirip vazoyu yıkıyorum ki kendi pisliğinde ya da oksijensizlikten ölmesin sabiicikler diye. Sen bir gün yine değiştirirken balıkları çıkar, musluktan doldurduğun su dolu kaba at. Vazoyu yıkarken bir de baktım ki balıklar yan yüzüyor. Dedim noluyor, suya elimi daldırdım allah'ım su kaynar, haşlamışım balıkları. Hemen soğuk suya atmalar suya buz eklemeler derken öldü benimki. Oturdum ağlamaya başladım bir ağlıyorum sanırsın babası ölmüş. Çok üzülmüştüm velhasılı kelam.
Bir daha evcil hayvan almadım. Ölünce çok üzülüyorum diye.
