merhaba sözlük.
dün sevgilimin bahçesindeki kedi, sağ kalan bir haftalık son yavrusunu terk etti. açıkçası sevgilim de ona bu ilgi istediği dönemde bakamayacağı için ben istedim kediyi ondan.
çok zayıf, annesiz kalmış bir de. bir an önce alıp bakmak istedim. içimdeki annelik içgüdülerinden midir nedir, çok önemsiyorum.
yarın sabah istedim, ben oraya kadar gelirim dedim. olmaz işe gidicem dedi. yarım saat yalvardım sözlük, olmayınca birden bir isteksizlik çöker ya. hani o çöktü. geçti sonra ama çöktü. trip de attım. trip attığım için de kızdı üstelik. hep böyle yapıyormuşum, isteğim olana kadar her şeyi deniyormuşum falan. insan bir yerden sonra istemiyor ki artık. gözlerim bile dolmuştu o bana öyle dediği için.
laf aramızda ona göre hep öyleyimdir ben.
yarın akşama kadar kalsın sonra alırsın dedi, gece de ben bakarım dedi. peki dedim.
normalde 2 saat ama en az 4 saatte bir beslenmesi gerek, sıcak tutulması gerek(henüz kendi vücut ısıları olmadığı için). uyanmış, "kedi mi besleyeceğim" diye geri yatmış. kardeşinden duydum, "uyandırsana tekrar" dedim. "banane abim uyusun" cevabını aldım. bozuntuya vermedim pek. normalde severdim onu ama cevabı da koymadı değil.
her neyse, kediye bir şey olmuştur diye çok korkuyorum. normalde yüz kere arayan biri olmadım hiç durup dururken; ama az önce 100 kere aradım. uyanmayacağını bile bile aradım uyanmadı.
belki fazla abartıyorum ama mesele bu sevgili sözlük.
