1985 yapımı bir kurosawa filmidir. aslında konu çok bilindik: iktidar hırsı, insan ruhunun yozlaşması. ama bu abinin olayı anlatımı, filmin göz kamaştıran görselliği çok ayrı bir olay.
hatta üniversite zamanımda, bir derste, bu savaş alanındaki görselliği izletip anlatmıştı hocanın biri perspektiflik üzerine. unutmuşum. şimdi izleyince geldi aklıma.
bir de bu filmde farkettim; japon müzikleri cidden çok dramatik ve dinlerken acayip derecede içe işliyor. sanki müziği dinlerken, etin altındaki ruhun hareket ettiğini hissediyorsunuz. bir de bu filmlerin kimi sahnelerinde çalan müzikler, sanki sadece o sahne için, sanki oradan bağımsız dinlediğiniz zaman pek etkisi kalmayacakmış gibi geliyor insana.
