yoklugundaydım, hiçliginde, canımı acıtan sensizliginde... dokunmak yok, görmek yok, duymak yoktu artık seni.. yoktun işte varlıgınla beni mutlu kılan sen artık yoklugunla acıtıyordun canımı. hayat öyle bişeydi ki var olan insana yokmuş gibi davranmak durumunda bırakıyordu bizleri bazı bazı.. susuşum gitmeni istedigimden degildi çaresiz kalışımdandı.. sustum ve yine gittin, gitmeye hep megilliydin...
