Kadınlar böyle işte. Anlamak nafile. Kendimi şuan yenilmiş ordular gibi ezik hissediyorum. Filmin sonunda kahraman ilan edilmesi beklenen oyuncu gibi bir anda ölmüş gibi hissediyorum. Sol yanımda binlerce birikmişler, beynimde hesabı kapatamadığım onlarca çile. Bitmeyecek gibi geliyor darbesine uğradığım her günün sonundaki gece. Kaybetmeyi marifet bildiğim o günden nefes alıp ATP harcadığım bu güne kadar paramçarca olmuş her zerreme, durup ta düşündüğüm benimle geçmişe karışmış sevdiğim herkesin ilk hecesine ve gözlerime ağlamayı öğrettiğim o çileye eklenecek olan her bir sayılı günüm kadere hediyem olsun...
