önce ağır eleştiriler düzme niyetindeydim. ama sonra daha ilk bölümden bu kadar acımasız olmanın çok doğru olmadığı kanaatine vardım. yedi güzel adam'ı şiirlerini eserlerini hayatlarını az çok okumuşluğumdan bilirim. konuya lafım olmaz dizinin; ama karakterlerin ilerleyen bölümlerde biraz daha rahat ve konuşmalarının daha doğal olması gerekli gibi sanki.
seksenli yılların kimi yeşilçam filmleri, bize hep bu tip kitapsal, kurallı konuşmaların varlığından dolayı komik gelirdi. reel yaşamla kıyasladığımızda çok büyük kopukluklar vardı ve bir türlü bunları tam olarak içselleştiremedik.
işte yedi güzel adam'ı izlerken aklım direk yeşilçam filmlerine doğru gitti. umarım sonraki bölümlerde bunları göz önüne alırlar. ki alırlarsa da epey iş görür bir dizi.
