bülent akın ve serkan aykut a 8 er milyon dolar bonservis ödenmesi.
16 milyon dolara alınan mario jardel gibi bir futbolcunun yıllık 2.3 milyon dolar alıyor diye 6 milyon dolara gönderilmesi, üzerine takasla alınan robert sphear ın şikayeti üzerine bir de ona milyonlarca dolar tazminat ödenmesi.
müthiş başarılar kazanıldığı halde bunun bir türlü nakit haline getirilememesi, taş üzerine taş konamaması.
kulübe yeni bir vizyon getirecek isimler yerine yurtdışında aradığını bulamamış kişilerin yeniden kabulü, genç jenerasyon as takıma çıkarılarak borç ödemek yahut gayrimenkul satarak iddialı takım kurmak yerine ikisinin ortası ne olduğu bilinmez bir transfer politikası sonucu gelen sportif ve maddi başarısızlıklar.
radu niculescu, andres fleurquin gibi ucuz maliyetli futbolcularla champions league de bir quarter final bir de ikinci tur oynandığı halde buradan gelen paraların nereye gittiği de ayrı bir muammadır.
elbette önce hakan şükür ün sözleşmesi sürdüğü halde takımı satışı ve bonservis alınamaması, sonra ise emre ve okan ın yine bedavaya gidişleri, okan ın bilerek gördüğü kartlar, şampionlar liginde çeyrek final oynanırken türkiye ligini okan ve emre nin bilinçli davranışları ve teşvik primleriyle sonlarda kaybetmeler, özhan canaydın ın kurtarıcı gibi gelişleri...
vsvs...
efendim son olarak bir de rahatsızlık duyduğum bir konuyu dile getirmek istiyorum. toplumda bazı kişiler galatasaray ın tek başarısının uefa ve super cup olduğunu, dört yılın ardından düşüşün başladığını söylemekteler; halbuki galatasaray bu dört yılın ardından hem ikinci tur hem de çeyrek final oynadı, daha önceden şampiyon kulüpler kupasında oynadığı çeyrek ve yarı finalleri saymıyorum bile, bilgilerinize... öyle bir uefa kupası alsak tamam yetiştik sayılır havalarına girmektense avrupa da kalıcı olmayı denemek daha önemlidir!
