Ben bu yazıyı sana değil bağımlı olduğum gülüşüne, hayran olduğum kokuna, bakmaya doyamadığım gözlerine, dokunduğumda güven hissettiğim ellerine yazıyorum. Bu yazı sana değil o muhteşem kalbin için. Beni sevişine hayran olduğum için. Dokunmana doyamadığım için. Gözlerinde hayatımı görebildiğim için yazıyorum. Şimdi nasıl oldu da bu hale gelebildik? Nasıl oldu da bitti sevdan? Hani tek öpen ben olucaktım dudaklarını? Nasıl diyebildin bunları? Keşke dediğim o kadar şey bıraktın ki hayatımda. Sana kötü bir şey demeye dilim varmıyor. Çünkü hala aynısın benim için. Mutlu ol. Çok mutlu ol. Ama eksik olsun tüm mutlulukların, tüm gülüşlerin. Yarım kalsın huzurun. Hep beni gör aynaya her baktığında. Ben bu yazıyı sana değil sevdiğim adama yazdım aslında.
