-ikinci sınıflardan bir çocukla çıkıyorum. (!) çocuk için ölüp bitiyordum uzun zamandır. onunla bir şekilde tanıştım ve çıkıyor sayılırız.
-farklı şehirlerde yaşıyoruz. yaz tatillerinde görüşme gibi bir imkanımız yok yani. sadece okul zamanları görüşebiliriz.
-bahsettiğim çocuk okul birincisi ve inek ama aynı zamanda sosyal de. hiçbir şeyi beğenmiyor.
-derslerimi umursamıyorum. sınıfı geçmeye bakıyorum. bu yüzden kendimi kötü hissediyorum. mezun olunca bir baltaya sap olamayacağımı düşünüyorum.
-özgüven konusunda fazlaca eksiğim var. bu yüzden her gece yatarken pişmanlık duyuyorum yapamadığım şeyler için.
-sürücü kursuna gidiyorum. araba kullanmayı beceremiyorum. ehliyeti zor alacağımı düşünüyorum.
-yeteneksiz ve salak hissediyorum kendimi.
-ailemleyken mutlu değilim. üniversitede, şehir dışında daha mutluyum. devlet yurdunda kalmama rağmen. ailesinden hiç ayrı kalmamış biri olarak bir gün bile aile özlemi çekmedim.
-şimdi anlıyorum ki benim en büyük problemim ailem. atsan atılmaz satsan satılmaz ki. onlar iyiler ama benim için büyük engeller.
-evleneceğim insanı ailemle tanıştırsam eminim ki bir problem olacak. bizim akrabalarımızla hiçbir ilişkimiz yok mesela. hiçbirini tanımıyorum. bu yüzden evleneceğim insanın ailesine karşı yabani davranacaklarına eminim.
-dertliyim be azıcık, sohbet falan edesiniz varsa çaya beklerim.
