herkesin bir sorunu var ki buradalar, aynı yerdeler. sıra bana geliyor, anlatmaya çalışıyorum. böyle yaptım, şöyle ettim, işte böyle mutsuzdum, sonra böyle oldu diye... ve az önce birbirinden kötü ve beter şeyler anlatanlar başkalarıymış gibi gruptakilerden sesler yükseliyor ''bu ne kendini bilmezlik!'' ''her şeyin varmış, bir de bunları mı yaptın!'' ''cık cık cık, nankör!''.... düşünüyorum da dürüst olup içini başkalarına açmak ne kadar anlamsız, kendilerine bakmayı unutup seni karalayacaklar, lekeli görecekler. senin yaptıklarını ne kadar doğal anlattığının hiçbir önemi kalmıyor. üstüne basa basa, nedne böyle davrandığını açıklamış olman da seni kurtarmaz. insanın gözü, çoğunlukla aksini iddia etmelerine rağmen maddiyattadır. ve unutma, daima aldatan ve gidenler suçludur, daima geride kalan masumdur.
