Her şiirini yaşadığını farkettiğinde, parça tesirli bir hayat yaşadığını anlar insan, öyle az buz değil "hasretinden prangalar eskittiğin", şunları dediğin;
"öyle yıkma kendini,
öyle mahzun, öyle garip...
nerede olursan ol,
içerde, dışarda, derste, sırada,
yürü üstüne - üstüne,
tükür yüzüne celladın,
fırsatçının, fesatçının, hayının...
dayan kitap ile
dayan iş ile.
tırnak ile, diş ile,
umut ile, sevda ile, düş ile
dayan rüsva etme beni.
gör, nasıl yeniden yaratılırım,
namuslu, genç ellerinle.
kızlarım,
oğullarım var gelecekte,
herbiri vazgeçilmez cihan parçası.
kaç bin yıllık hasretimin koncası,
gözlerinden,
gözlerinden öperim,
bir umudum sende,
anlıyor musun ?"
"Gözlerinin dokunduğu her mekân memleketim",
Gün gelir şunu söyletir sana;
"Seni, kaburganın altın parçası
Seni, dişlerimde elma kokusu
Bir daha hangi ana doğurur bizi"
