(#21694147) no'lu entry'de geçen beş durumun beşinin de rutin bir hal aldığı evliliklerde, en azından bir tarafın isteğiyle gerçekleşmesi kaçınılmaz olan evlilik halinin son bulması durumu.
ve benim eşiğinde olduğum durum... bugün yarın ya benim ya da onun ilk adımı atıp davayı açması an meselesi. aile terapistiyle konuşuldu, evler ayrıldı, aileler haberdar edildi. geriye avukat araştırması ve hukuki süreç aşaması kaldı. ilk adımı atacak olmam muhtemel olsa da en çok canı yanacak olan da benim aslında.
çünkü insan, hayatta her şeyin bir sonu olduğu fikrine alışıyor da, beklemediği zamansız sonlara ağlıyor en çok.
yığınla vaad, yığınla emek, 9 senelik aşk... 6 aylık evliliğe yeniliverdi. sadece 6 aylık şans tanıdı aşık olduğum adam, hep hayalini kurduğumuz evliliğimize. en acısı da "sevmiyorum, istemiyorum, kafamda çoktan bitirdim."ler. o hangi kafayı yaşıyorsa allah'ım, aynısından bana da ver!
çünkü yarın başlayacak ilaç tedavim bile onunla geçen iyi-kötü 9 yılımı ve 6 aylık evli kadın kimliğimin benden aldıklarını geri veremez.
bu derece değersizleştirilmeyi hak etmedi 9 seneye heba ettiğim emeklerim.
erkek zihniyeti mi paslanmış yoksa benim tanıdığımı sandığım o adam başkası mıymış, bilemiyorum.
tek bildiğim; iyi günde kötü günde yeminleri etmesin kimse. tutulmadığında yeniliyorsun iyiye de, kötüye de...
