kısmen katıldığım iddiadır. insanlar misafiri sevebilir ama misafir yatıya kalacak kadar oturursa -sonuçta yarın iş güç var- insan bu kadarını da istemeyebilir. beşeri olarak düşünürsek olabilir, sonuçta insanız.
misafir sevme-sevmeme durumu biz beşer insanlar olarak bir kenarda dursun, kafama takılan ve çoğu insanın da bana katıldığı bir düşünce var;
ben tanrı olsaydım, evrensel nitelikli ve son olarak addedilen bir mesaj yollasam acaba peygamberin evine gelen misafirlerin fazla oturmaması, yemeği yedikten sonra kalkması yönünde bir temayı işler miydim? buna benzer bazı diğer konuları da (peygamber eşleriyle perde arkasından iletişim kurulması, evlatlığın boşadığı eşi ile evlenme vs gibi basit günlük konular) kendi mantığımla düşündüğümde benim vereceğim cevap, hayır.
katılan katılır, katılmayan katılmaz. herkesin düşüncesine ve inancına, bana zarar vermediği sürece saygım sonsuzdur. sonuçta insanın yıllardır inandığı bir şeyin sarsılması, güvensizlik durumu oluşması hoş olmuyor. hemen reddetme yoluna gitmeden düşünmek lazım.
bir de bu söylenenleri yine kendi inandığı kitabın içindeki ayetler ile açıklamaya, ispatlamaya çalışanlar oluyor. bu durum, bozacının şahidi şıracı durumu olduğu için geçersizdir.
