çünkü doğduğunuz da bir suyun kaynak noktasısınızdır. saf ve kirlenmemiş. hayat denen uzun yolculuğunuz o kaynaktan başlar ve kah eğrile büğrüle kah düz yerlerde akarak yolunuza devam edersiniz. bu esnada sizin o tertemiz suyunuz geçtiği yerlerde kirlenmeye başlar. daha da ötesi başka sular karışır sizin suyunuza. onların geçtiği yollarda anlatacak hikayeleri olduğu kadar kendi içlerinde ki kirleri ve pislikleri de vardır. doğarsınız, incecik bir pınarsınızdır. yolunuzda devam ettikçe nehir olursunuz ama bunun bedeli saflığınızı kaybetmektir. hatta siz o nehir halinizle bazen kendinizi o kadar azametli hissedersiniz ki önünüze gelen herşeyi yıkarsınız sel olup. tepelerden inerken gençsinizdir, deli gibi çağlar akarsınız, şelalelerden dökülür vadileri aşındırırsınız. düze indiğinizde yaşlanmış olursunuz. deneyimlerinizi, keşkelerinizi bırakırsınız toprağa daha verimli kılabilmek için ve nihayet sizden önce nice nehirlerin karışıp kaynağından kuruduğu okyanusa katılırsınız. okyanus sizin kim olduğunuzu umursamaz. geçtiğiniz yollar,engebeler, düzlükler okyanusun umurunda bile değildir. doğduğumuz saflıkta kalmamız mümkün değil elbet. hepimiz zaman içinde o saflıktan bir şeyler kaybetmeye mahkumuz. bana göre aslolan hataları ve sevaplarıyla düzlüğe indiğinizde toprağa neyinizi bırakabildiğinizdir.
