gereksiz bir polyannacılık olarak gördüğüm hareket. asker, ordu yanlısı bir vatandaş olarak bahsi geçen silahsızlanma hareketinin gerçekleşebilmesi için 2 yol olduğunu düşünüyorum:
1) dünyadaki bütün silahlı kuvvetlerin kaldırılması gerekmektedir. doğu'da çin ve hindistan, batı'da amerika ve avrupa ülkeleri, kuzey'de rusya, güney'de arap ülkeleri ölümüne silahlanırken bir ülkenin silahsızlanması intihar etmesi demektir.
2) dünyada tek bir ülkenin olması gerekiyor. örneğin; türkiye'yi ele alalım. türk silahlı kuvvetleri'ni dağıtman için dünya'da sadece türkiye'nin olması gerek. o zaman denir ki "biz niye ordu kuruyoruz ki, kiminle savaşacağız? dağıtalım orduyu herkes bir meslek erbabı olup o meslekte yükselsin, hayatını kazansın, refah seviyemiz artsın." ama dünya'da sadece türkiye yok, yukarıda bahsettiğim ülkeler ve orduları oldukça silahsızlanma bir ütopya olacaktır.
burada bir parantez açmak istiyorum; antimilitarizmi ordunun siyasete karışmasını önlemek olarak görenler var. kendileri haklılar fakat kullandıkları kelime yanlış olmuş. asker müdahalesinin olmadığı bir demokrasidir onların istedikleri, askerin olmaması değil. askerin varlığını istememektir antimilitarizm. söz gelimi; m.k. atatürk asker bir kişiydi, militaristti fakat siyasete karıştırmazdı askeri. hatta kendisi siyasete karıştığı için asker ve aydın çevrelerce kurulan ittihat ve terakki cemiyeti'nden uzaklaşmıştır. fakat türkiye'de askeri darbeleri öne sürerek 'demokrasi gelsin' maskesi altında askeriye düşmanlığı yapan işgüzar ve işbirlikçi bir zihniyet vardır. son derece zararlı olan bu kişilerin kim olduklarını siz tahmin ediyorsunuzdur.
