iki tane gerçek dosta sahibim. üç derdim aslında ama o üçüncüsü 0,5 te filan kalıyor.
bir tanesi her anımda yanımda. evden kovuldum, iş aradı adıma. her gün dibimde oldu. ayakkabısını tişörtünü verdi. her kızgınlıkta aradım küfrettim. hepsini dinledi hepsine alaycı şekilde karşılık verdi. yeri geldi zor anında ben yanında oldum. sevgilim oldu mutluluktan aradım. yaşananı saatlerce anlattım. hepsini dinledi benle sevindi, en azından sevinmiş gibi yaptı. her anımda aradı sordu.
ikincisi ise çok değişik. hep böyle köşede sessiz sakin bekleyen birisi gibi. mesela bugün sevgilim olsa ya da mutlu bi haber alsam ee banane amk hayırlı olsun. der geçer. telefonda açıp küfretsem o daha beter sinirlenir eder. ama kötü bir şey olsa hemen saniyesinde yakar bütün gemileri kalkar gelir. ama asla aramaz yazmaz, ben yazıcam illa. seviyorum o ikisini de.
edit: evden kovulduğum zaman ilk üç gün ikinci bahsettiğimin evinde kaldım.
