bir keresinde yurt dışından bizim yaşlarımızda bir çocuk gelmişti. türkçeyi pek bilmiyordu ama bazı kelimeleri seçebiliyordu. bizimle derse katıldı. herkesin ilgi odağıydı. dersten sonra tenefüste, herkes çocuğun başına toplandı. çocuğa sürekli aynı soruyu sorup şok oluyorduk. kendisinden türkçe olarak 10'a kadar saymasını istiyorduk. çocuk da başlıyordu ''bir, iki ... on '' saymayı bitirince biz sanki çok zor bir şey yapmış gibi şaşıp kalıyorduk birbirimize bakıp gülüyorduk. biz onların dilini bilmediğimizden, onun bizim dilimizi ezberlemesini çok çok zor sanıyorduk. çocukluk işte şimdi o sorsun ben 1000'e kadar sayayım. *
